باید پذیرفت محرّم،همون گمشده ی نوستالژیک درونی همه ماس که در تراژدی هولناکی به تصویر کشیده میشه
همه ی ما آرزو میکنیم که کاش اون روز بودیم و در رکاب امام حسین(ع)
و به غایت آمالمون میرسیدیم
هه..!
آرزوی مرگی شیرین در کنار مظلوم ترین فردی که تاریخ به خودش دیده و خواهد دید..!
غافلیم که بیراهه رفتیم و ..
از کلیشه ها که دور شیم؛به عاشورای واقعی درونی مون میرسیم
همه
حُرّی در سینه داریم که تا از خودش خارج نشه،آزاد نمی شیم
:"اگر دین ندارید؛دست کم آزاده باشید"