باید پذیرفت محرّم،همون گمشده ی نوستالژیک درونی همه ماس که در تراژدی هولناکی به تصویر کشیده میشه

همه ی ما آرزو میکنیم که کاش اون روز بودیم و در رکاب امام حسین(ع)

و به غایت آمالمون میرسیدیم

هه..!

آرزوی مرگی شیرین در کنار مظلوم ترین فردی که تاریخ به خودش دیده و خواهد دید..!

غافلیم که بیراهه رفتیم و ..

 

از کلیشه ها که دور شیم؛به عاشورای واقعی درونی مون میرسیم

همه

حُرّی در سینه داریم که تا از خودش خارج نشه،آزاد نمی شیم

 

:"اگر دین ندارید؛دست کم آزاده باشید"